Żeby zarzuty wzmocnić uruchamiamy tego całego Lemańskiego, który ponoć jeszcze jest księdzem. Pan Lemański opowiada o swoim oburzeniu, które nie może być prawdziwe, albowiem spowiadał on przez długi czas wiernych i z całą pewnością uodpornił się już na historie jakie serwuje w tym materiale gazownia. Wiem to na pewno, bo rozmawiam czasem z księżmi i to są najmniej ulegający emocjom ludzie na świecie. Kiedy więc Lemański mówi, że pięści mu się same zaciskają to kłamie, a mówi tak, ponieważ najprawdopodobniej dostał za to honorarium.
Wracajmy jednak do księdza prałata Jankowskiego. Za życia stawiano mu zarzut antysemityzmu i podśmiewano się zeń, że ma skłonności do bombastycznych przedstawień z własnym udziałem. Są chyba gorsze rzeczy niż operetkowe stroje prałatów? Są, wiemy o tym z całą pewnością.
Nie chcę tu rozwodzić się nad postawą bohaterki tekstu, która teraz przypomniała sobie, że była molestowana, a wcześniej kiedy gazownia nie ruszała Jankowskiego, bo był – jak wszyscy z Solidarności – jeszcze swój, nie wpadła na pomysł, by to zrobić. Ludzie mają dziwne pomysły, dotyczy to zarówno kobiet jak i mężczyzn i czasem chęć zwrócenia na siebie uwagi jest tak przemożna, że nie ma siły by się jej oprzeć.
Jak łatwo możemy sprawdzić, choćby w wiki, ksiądz Jankowski nie był tym człowiekiem, za którego go brano. Rzeczywiście lubił pompę, ale nie był ani kutwą, ani wariatem. Wspomagał finansowo różne instytucje i pojedynczych ludzi. Różnił się rzecz jasna od Jerzego Popiełuszki, ale wszyscy się od siebie jakoś różnimy i nie ma w tym nic dziwnego. Opowiadano cuda o jego bogactwie, które chyba nie było tak wielkie jak by ludziska chcieli. Z całą pewnością ksiądz prałat nie miał tak luksusowych samochodów, jak choćby Kuba Wojewódzki, któremu nikt przecież nie wyrzuca, że jeździ BMW.
No dobrze, ale dość już tego soft porno, przejdźmy do ostrzejszych kawałków. Oto fragmenty tekstu:
Dopadł mnie z 10, może nawet 20 razy – wspomina Barbara Borowiecka. – Ale nie jestem w stanie odtworzyć tego w porządku. Pamiętam strzępy zdarzeń, wyrwane z czasu, z chronologii. Był jak bestia – mówi w rozmowie z „Dużym Formatem”Nie jestem śledczym ani prokuratorem, ale z filmów wiem, że mogliby oni w tym momencie zadać takie pytanie – łaskawa pani, pomiędzy 10 a 20 razy jest spora różnica, minęło ponad 30 lat od tych wypadków, dlaczego zgłasza się pani z tym teraz i to od razu go gazety, kiedy sprawca już nie żyje?
Nie wiem, co odpowiedziałaby pani Barbara, ale byłoby to zapewne coś równie wstrząsającego, jak owe zdarzenia wyrwane z czasu czy chronologii.
Teraz kolejny fragment. Tym razem opowiada ksiądz, który nie ujawnia rzecz jasna swojego nazwiska, ale w tamtym czasie pracował w Kurii. Dziś więc musi być emerytem. Łatwo chyba sprawdzić kto to taki, mimo tego, że pani Barbarze wydarzenia powyrywały się z czasu i chronologii. Oto fragment.
W artykule opisane są także inne historie, rzekomych kontaktów ks. Jankowskiego z nastoletnimi chłopcami. Na pytania „Dużego Formatu” odpowiadał ksiądz pracujący w tamtych czasach w kurii. – Ludzie byli zniesmaczeni, ale traktowali to z uśmiechem: „Ma słabość do blondynów” albo „Prałat nie lubi być sam” – mówi.Nie rozumiem dlaczego ksiądz nie ujawnił swojego nazwiska, skoro – mniemam – zależy mu na oczyszczeniu Kościoła z brudów.
Najlepsze jest jednak to. Uwaga! Teraz będzie popis warsztatowego mistrzostwa autorów z gazowni.
Gdy oglądałem jeden z obrazów, ksiądz podszedł do mnie i zaczął głaskać po głowie, po chwili muskał ustami policzki. Kiedy pocałował mnie w usta, odruchowo odepchnąłem go. Jankowski skarcił mnie i kazał się rozebrać. Gdy stałem nagi, proboszcz spytał się, czy napiję się drinka. Szybko wychyliłem szklankę i zaszumiało mi w głowie. Ksiądz jedną ręką rozpiął rozporek, drugą trzymał mnie mocno za plecy. Klęknąłem, wtedy zbliżył się i włożył mi członka do ust. Powiedział, że nie będę tego żałował. Po wszystkim zrobiło mi się niedobrze i pobiegłem do toalety zwymiotować. Rano Jankowski dał mi 1000 złotych i wypchnął za drzwi. „Należy ci się, bo byłeś dobry” – zeznawał chłopiec.Załóżmy, że to prawda. Jeśli tak jest, to kim jest ten facet, który poszedł dobrowolnie na plebanię, mając zapewne świadomość tego, co się wydarzy, najadł się, napił, rozebrał i wziął bez szemrania 1000 zł? Może po tym artykule powinien je oddać, to znaczy wrzucić do puszki w kościele św. Brygidy? Jak wiemy nie jest łatwo dokonywać czynów lubieżnych, a skalę trudności zna każdy, kto się kiedyś wstawił i próbował porozmawiać tak bardziej przyjacielsko z jakąś koleżanką. Na prawdziwe czyny lubieżne, takie jak opisane w powyższych fragmentach musi być zgoda. Inaczej to się nie uda. I nie muszę mam nadzieję opisywać dlaczego. Zmuszenie zaś nastolatka do czynności opisanych wyżej to jest wręcz straszliwe ryzyko, no chyba, że zmuszający ma świadomość iż ów nastolatek jest całkowicie bezradny nie tylko wobec 1000, ale nawet już wobec 700 złotych. I nawet nie próbuje się targować.
Może ktoś mi wyjaśni teraz taką kwestię, której zrozumieć nie potrafię. Moja rodzina zawsze trzymała się raczej daleko od Kościoła. To znaczy mama chodziła na mszę, a ojciec nie. My z siostrą chodziliśmy, ale jak to było ze starszym rodzeństwem, tego powiedzieć nie umiem. Nigdy w życiu nie zdarzyła się ani mi, ani nikomu z moich kolegów, bliższa relacja z księdzem. To znaczy nie służyliśmy do mszy, nie łaziliśmy na plebanię, nie uczestniczyliśmy w oazie czy innym ruchu i nie chodziliśmy na pielgrzymki. Ja nie byłem ani razu. Nie widziałem też papieża na żywo. Jest dla mnie więc szalenie interesujące, kto i dlaczego, mając do wyboru telewizję, hasanie po łąkach, grę w piłkę nożną, albo łowienie ryb nie czyni tego, wybierając w zamian wizytę na plebanii u księdza o którym w kurii krążą plotki, że ma słabość do blondynów. Kim są tacy ludzie? Ja rozumiem, że wiele z obecnych tu osób wybierało w dzieciństwie Kościół a nie wędkarstwo czy piłkę, rozumiem, że wielu ludzi o innej niż ja wrażliwości modliło się żarliwie i uczestniczyło w młodzieżowych i dziecięcych ruchach moderowanych przez księży. No, ale oni nie zeznają teraz w gazowni. Pytanie brzmi – kto zajmował się deprawacją polskiej młodzieży w czasach intensywnego nasilenia się tych wszystkich oaz i pielgrzymek. Ja wiem skądinąd, że stopień tej deprawacji był zauważalny, może nie znaczny, ale zauważalny, bo rozmawiałem kiedy z kilkoma osobami, które nawet tego nie próbowały ukryć. Nie wiem jednak skąd one się wzięły i kto ukształtował ich psychikę. Na pewno nie byli to młodzi księża. Może ktoś z Was będzie wiedział jak to było naprawdę.
Zapraszam na portal www.prawygornyrog.pl
Ilustracja © brak informacji / za: www.cdn.galleries.smcloud.net
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz